PUL KANUNU KONGRESİ BİLDİRGESİ,

19 Ekim 1765

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En sıcak muhabbet ve görev aşkı  ile Majestelerine ve O’nun hükümetine samimiyetle kendilerini adayan, ayrılmaz bir şekilde Protestan saltanatın başarılı kurumlarına bağlı olan ve bu kıtadaki İngiliz Kolonisinin talihinin dönmesinin yakın olduğuna inanan bu Kongrenin üyeleri, zamanın izin verdiği ölçüde adı geçen kolonilerdeki durumu dikkatli bir şekilde inceleyerek kolonide oturan kişilerin en temel haklarına ve özgürlüklerine ve Parlamentonun çıkardığı çeşitli kanunlar nedeniyle katlandıkları sıkıntılar dolayısıyla ortaya çıkan şikayetlerine saygı göstererek  mütevazı görüşlerimiz doğrultusunda aşağıdaki bildiriyi ilan etmeyi kaçınılmaz bir vazife olarak addettik.

1. Bu kolonilerdeki Majestelerinin tebaası Büyük Britanya Krallığı’na aynı sadakati borçludurlar, yani bu ülkede doğan tebaalarının sahip olduğu sadakat ve Büyük Britanya Parlamentosuna, bu aziz organa duyulan tüm itaat ile aynı itaati borçludurlar.

2. Bu kolonideki majestelerinin hizmetinde bulunan tebaa bütün miras yoluyla geçen haklara ve Büyük Britanya Krallığında doğan tebaanın doğuştan gelen tüm imtiyazlarına sahiptir.

3. Kendilerinin ya da temsilcilerinin rızası olmaksızın hiçbir verginin konamayacağı, İngilizlerin şüphe götürmez hakkı ve en önemli özgürlüklerinden biridir.

4. Bu kolonilerin halkı yerel koşullardan dolayı Büyük Britanya’daki Avam Kamarasında temsil edilemezler.

5. Bu kolonilerdeki halkın tek temsilcileri kendilerince sevilen kişilerdir ve kendilerine ait yasalarca öngörülmedikçe anayasal olarak hiçbir vergi onlardan alınamaz.

6. Halkın özgür bir şekilde verdiği hediyeler şeklinde krallığa verilen tüm malzemeler, kolonide yaşayanların mallarının Büyük Britanya halkı için majestelerine verilmesi nedeniyle İngiliz anayasasının ruhu ve ilkelerine aykırı ve tutarsızdır.

7. Jüri tarafından yargılanma, bu kolonilerde yaşayan her Britanya tebaası için tabii ve çok kıymetli bir haktır.

8. Bu kolonilerin sakinleri üzerine yüklenen ve “Britanya Kolonilerinde Ve Amerika’da Belirli Damga Vergisi ve Diğer Vergilerin Alınması ve Uygulanması İle İlgili Kanun” adlı Parlamento’nun son yasası ve diğer bazı kanunlar, Bahriye Mahkemesinin yargılama hakkının sınırlarını genişleterek kolonicilerin hak ve özgürlüklerini ortadan kaldırma eğilimini ortaya koymaktadır.

9. Parlamentonun çıkardığı son birkaç kanun ile getirilen vergiler, bu kolonilerdeki sıkıntı verici koşullar açısından, son derece külfetli ve eziyet vericidir ve madeni para kıtlığından dolayı ödenmeleri mümkün değildir.

10. Bu kolonilerin ticaret karlarını eninde sonunda Büyük Britanya’da toplandığı için oralarda krallılığa verilen erzağa çok büyük bir katkı sağlamaktadır.

11. Bu kolonilerden gerçekleştirilen ticarete parlamento tarafından çıkarılan son kanunlarla getirilen kısıtlamalar onları Büyük Britanya’nın imalatçılarından mal satın alamaz bir hale getirmektedir.

12. Bu kolonilerin mutluluğunun ve refahının artması kendi hak ve özgürlüklerini tam ve serbestçe kullanmalarına ve Büyük Britanya ile karşılıklı olarak muhabbet ve avantaja dayanan bir ilişki kurmalarına bağlıdır.

13. Bu kolonilerde yaşayan Britanya tebaasının krala ve her iki parlamentoya dilekçe vermek haklarıdır.

Son olarak, bu kolonilerin en iyi hükümdara, anavatana ve kendilerine, majestelerine sadık ve itaatkar olmaya çalışmak; her iki parlamentoya da en samimi özeni göstermek; belirli damga vergilerinin, parlamentonun çıkardığı diğer kanunların tüm hükümlerini ve Amerikan ticaretine sınırlama getiren diğer tüm kanunların hükümlerinin uygulanmasını ortadan kaldırmaya çalışmak en elzem görevleridir.       

  David Brooks (Ed.), From Magna Carta to the Constitution (Documents in the Struggle for Liberty), New York: Fox and Wilkies, 1993: 47-49.