ALMAN HALKININ TEMEL HAKLARI

ALMAN İMPARATORLUĞU ANAYASASI (BÖLÜM VI)

1849

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

130. Aşağıdaki temel haklar Alman halkı için teminat altına alınmıştır. Bu haklar her bir Alman devletinin anayasası için bir norm olarak hizmet görür. Alman devletlerinin hiçbirinin anayasa ya da yasası bu hakları askıya alamaz, geçersiz kılamaz. 

Madde I.

131. Alman halkı Alman imparatorluğunu meydana getiren devletlerin halklarından oluşur.

132. Her Alman, Alman İmparatorluğunun vatandaşlığına sahiptir. Her bir Alman devletinde hak kazandığı tüm hakları kullanabilir.

133. Her Alman İmparatorluk topraklarının her hangi bir yerinde oturma, her türlü mal ve mülkü satma ve devretme, her hangi bir işte çalışma ve yerel vatandaşlık haklarını kullanma haklarına sahiptir.

134. Hiçbir Alman devletinin kendi vatandaşları ile diğer vatandaşlar arasında medeni kanunda, ceza kanununda ve dava açmada ayrımcılık yapmasına müsaade edilmez.

136. Göç etme özgürlüğü devlet tarafından kısıtlanamaz. Ülkeyi terkedenlerden hiçbir ödeme alınamaz.

Madde II.

137. Kanunlar önünde, sınıflar arasında hiçbir ayrım söz konusu değildir. Bir sınıf olarak soyluluk ilga edilmiştir. Almanlar kanunlar önünde eşittir. Bir kamu görevi ile bağlantılı değilse bütün unvanlar ilga edilmiştir ve hiçbir zaman yeniden kullanılamayacaktır. Kamu görevleri eşit bir biçimde tüm kalifiye elemanlara açıktır. Ordudaki görevler için de aynı şey geçerlidir. Vekil tayin etmeye müsaade edilmez.

Madde III.

138. Kişisel özgürlüğe dokunulamaz.

139. Savaş kanununa göre verilenler ve isyan durumlarında savaş kanunlarınca uygun görülenler hariç olmak üzere ölüm cezası, teşhir aleti ile ya da damgalama suretiyle cezalandırmalar ve bedeni cezalandırmalar yürürlükten kaldırılmıştır.

140. Mesken dokunulmazdır. Meskenin dokunulmazlığı mahkemeler tarafından aranılan bir şahsın tutuklanmasına engel teşkil etmez.

142. Mektupların gizliliği teminat altındadır.

Madde IV

143. Her alman düşüncelerini sözlü, yazılı, basılı ya da resimle serbest bir şekilde ifade etme hakkına sahiptir.

Basın özgürlüğü hiçbir koşul altında ve hiçbir çerçevede kısıtlanamaz, sansür, ayrıcalık, güvenlik düzenlemeleri, devlet direktifleri, matbaacılar ya da kitapçılar üzerine getirilecek kısıtlamalar, postalamanın yasaklanması ve serbest trafiği engelleyecek diğer her hangi bir mani ile geciktirilemez,engellenemez.

Madde V

 144. Her Alman tam bir inanç ve vicdan özgürlüğüne sahiptir. Hiçbir kimse dini kanaat ve inançlarını açıklamaya zorlanamaz.

147. Her dini cemaat kendi işlerini bağımsız bir şekilde yönetir ve düzenler; ancak, genel kanunlara tabidir. Hiçbir dini cemaat diğerlerine kıyasla devletten hiçbir imtiyaz elde edemez. Devletin kilisesi olamaz. Yeni dini cemaatler kurulabilir. Bunun için devletin onayı gerekmez.

149. Gelecekteki yemin şekli şöyle olacaktır: “Gerçeği istiyorum, bunun için Tanrım bana yardım et”.

Madde VI

152. Bilim ve bilimin öğretilmesi serbesttir.

153. Okul ve eğitim sistemi devletin denetimi altındadır ve dinsel talimatların ötesinde din adamlarının denetiminde olmayacaktır.

158. Herkes işini seçmekte, istediği yerde ve şekilde onun eğitimini almakta özgürdür.

Madde VIII

161. Almanlar silahsız ve barışçı bir şekilde toplanma hakkına sahiptirler. Hiçbir özel izine gerek yoktur. Açık mekanlarda halkın toplanması kamu düzeni ve güvenliği için çok acil bir tehlike olması halinde yasaklanabilir.

162. Almanlar dernek kurma hakkına sahiptirler. Bu hak her hangi bir engelleyici tedbirle kısıtlanamaz.

Madde IX

164. Mülkiyetin dokunulmazlığı vardır.

166. Bütün boyun eğme ilişkileri ve kölelik sonsuza dek  ortadan kaldırılmıştır.

Madde X

174. Bütün yargılama hakkı ve yetkisi devlete aittir. Babadan oğula intikal eden hiçbir mahkeme olamaz (Aristokratik toprak sahiplerinin yargılama hakkını kullandıkları bazı Prusya eyaletleri bulunmaktaydı).

175. Yargı erki mahkemelerce kullanılır. Hükümetin ya da ordunun sağladığı adalet kabul edilemez.

176. Hiçbir kişiye imtiyaz tanınamaz. Geçerli yargılama eşit bir şekilde yürürlüktedir ve tüm Alman devletlerinde uygulanmalıdır.

Madde XII

186. Her Alman devleti bir anayasaya ve halkın temsiline sahiptir. Bakanlar halkın temsilcilerine karşı sorumludurlar. Halkın temsilcileri yasamada, vergilerde ve devlet bütçesinin tespitinde kesin olarak söz sahibidirler. Bunun yanı sıra  bakanların mahkemeye sevkedilmesi, dilekçelerin kabul edilmesi ve kanunların önerilmesi haklarına da sahiptirler. (İki meclis vardır ve her bir meclis kendi haklarını ayrı ayrı kullanır). Millet meclisinin oturumları genellikle halka açıktır.

Madde XIII

188. Almanya’daki Alman olmayan etnik grupların ulusal gelişimleri garanti altındadır, özellikle kendi bölgelerinde dilleriyle, kiliseleriyle, eğitimleriyle, iç yönetimleriyle ve yargılarıyla ilgili eşit haklara sahiptirler.

Madde XIV

189. Yurtdışındaki her Alman vatandaşı  İmparatorluğun koruması altındadır.

E. K. Bramsted and K.J. Melhuish, Westerm Liberalism- A History in Documents From Locke to Croce, London: Longman, 1978. (Deutsche Reichswerfassung, Amtliche Ausgabe 1849.)