Bugüne değin akademik kariyerim süresince üniversitelerde gördüğüm bazı uygulamaları burada yazmak istiyorum:

-Uzun yıllar bilgi, görgü ve ihtisas adı altında bir akademik derece elde etmeye yönelik olmayan yurt dışı görevlendirmeler yapılmıştır. Asgari bir yabancı dil altyapısı dahi olmayan kişiler keyfi ve takdiri kararlarla yurtdışında gönderilmişlerdir. Bulundukları ülkede bu kişilerin ne yaptığını kimse araştırmamıştır!.. Yurda döndüklerinde de kimse “ne yaptın? Ne öğrendin? Ne getirdin?” diye maalesef sormamıştır. Bu ülke bu kadar mı zengin!.. Sonunda o kadar zengin olmadığımız anlaşılmış ve bu uygulamalar “deniz bittiğinden ...” dolayı filli olarak sona ermiştir.

-Ardından yeni üniversiteler için yurt dışında öğretim elemanı yetiştirme fikri keşfedilmiş ve ardı sıra keyfi ve takdiri görevlendirmelerle yurtdışına yüksek lisans ve doktora eğitimi için araştırma görevlileri gönderilmiştir.

Bu konuda yapılan hesapsız-plansız kararların ardından yine “değirmenin suyu...” kesilmiş ve bu defa yurtdışına gönderilenlerin bir kısmı geri çağırılmıştır. Dahası var!.. Başarılı bir şekilde eğitimini zamanında tamamlayan sorumluluk sahibi kişiler hiçbir altyapısı olmayan (insan + sistem + donanım) üniversitelerde mecburi hizmet görevlerine başlamışlardır. “Bilgi toplumu”ndan “ilkel topluma” dönüş olmuştur!...

Bunlar üniversitelerimizde yaşanan realitelerdir... Eğer yurt dışına mutlaka yüksek lisans ve doktora eğitimi için eleman göndereceksem bu konuda bazı ilkeleri gözardı etmemem lazım!...

Ben, yurtdışında onbinlerce dolar harcama yaparak doktora yapmak üzere göndereceğim kişiyi, öncelikle doğru seçmek için nesnel kurallar oluştururum...

Başarılı bir şekilde eğitimini tamamlayan onurlu insanları da israf etmem!... Bilime daha fazla katkıda bulunacak ileri araştırma merkezlerinde görevlendiririm!